Onze tweede stop in het Argentijnse merengebied is Villa la Angostura. De broer van Maxima schijnt er een restaurant te hebben en Maxima komt er ook wel eens. We hebben haar jammergenoeg niet gezien. De beste wandeling in deze plaats is een track van 13 km over een schiereiland. De heen of terugreis kan gedaan worden met een bootje. Qua planning is het prettig om eerst de boot te nemen maar die bleek pas om 14 uur te gaan. Dus eerst maar lopen en terug de boot.
Het begint gelijk goed met twee mooie miradors (uitzichtpunten). Daarvoor moest wel geklommen worden. Marijn had er zin in en stapte al kletsend dapper omhoog. Boven konden wij genieten van het uitzicht en Marijn van een banaan. De dagelijkse hap voor wat extra energie. Marijn was nog niet moe en stapte dapper verder. Na 2,5 km begon de tijd wat te knagen want onze boot wilden we niet missen. Marijn dus weer in de rugdrager gehesen en verder. Rudy vond de wandeling wat minder omdat er nauwelijks uitzicht was op de omgeving door de dichte en hoge bomen. Femke kon het meer waarderen. De wandeling eindigde in een bos met Arrayane bomen die een kenmerkende rode bast hebben. Dat komt vooral mooi op de foto als er zon is maar die was er jammer genoeg niet meer. Natuurlijk waren een uur te vroeg voor de boot zodat Marijn nog makkelijk een uur door had kunnen lopen. Met windkracht 5 tegen bracht ons bootje ons al hobbelend terug naar het stadje. Vervolgens terug naar ons leuke huisje in een buitenwijk van de stad dat we via Airbnb gevonden hadden. Het huisje was van een bijna gepensioneerd echtpaar en werd verhuurd door hun dochter die hier al jaren woonde. Hierdoor nog wat gehoord over het lokale leven dat normaal gesproken totaal aan je voorbijgaat als toerist. De grootste verandering voor de Argentijnen is de nieuwe president en het loslaten van de geforceerde verhouding tussen de dollar en de Argentijnse Pesso en de nog onduidelijke gevolgen hiervan. Verder gaan kinderen hier alleen 's ochtend of 's middags naar school. Dat principe kende we al van de armere buurlanden Peru en Bolivia maar hier dus ook.
De volgende dag nog naar een mooi uitzichtspuntje geklommen en na de fotoshoot weer afgedaald. Omdat Marijn had liggen spoken die nacht snel de auto ingegaan zodat hij lekker 2 uur kon bijslapen. Die middagslaapjes komen zelden meer voor. We zijn te druk of Marijn gaat toch niet slapen. Wat wordt hij toch groot.....